Een paar weken terug moest ik er weer heen voor een radioverhaal voor de VPRO en voor een artikel in de Nieuwe Revu, Napels, de onbetwiste hoofdstad van Zuid Italie. Gevaarlijk (volgens sommigen), prachtig (volgens anderen), levendig (volgens iedereen) en zeker nooit saai (volgens mij). Eén van mijn favoriete Italiaanse steden, maar slechts in kleine doses, want drie dagen herrie, drukte en stank is meer dan genoeg.
Vanuit Rome is het slechts anderhalf uur met de (hoge snelheids-) trein, maar het is een andere wereld. Napels, volgens Noord-Italianen de noordelijkste stad van Noord-Afrika volgens de Napolitanen zelf de allermooiste stad ter wereld aan de allermooiste baai ter wereld. Zelf neig ik de Napolitanen gelijk te geven, Napels is een feest.
De beste pizza en de lekkerste koffie van de wereld, veel meer heeft een mens niet nodig. De slechte naam door het vuilnis en de aanwezigheid van de camorra, daarover halen de Napolitanen hun schouders op. ‘Ach, het is hier niet gevaarlijker dan in Amsterdam.’
Toch kan ik de afkeurende blikken richting mijn fotocamera niet negeren en ook de agressief nieuwsgierige vraag: ‘wat kom je hier doen?’, maakt het verblijf in Forcella, een beruchte volkswijk in het centrum van de stad, niet altijd even aangenaam.
Aan de pizza in de beste pizzeria van de stad, Da Matteo in de Via Tribunali, met de TV op tien, want Napoli speelt in de Europa League, is het leven weer goed.
Tot het tegendoelpunt van VillaReal.. Napoli kan naar huis en de Napolitanen ook.
Teleurgesteld maar met opgeheven hoofd.
Lees hier het artikel in Nieuwe Revu:
En hier de reportage die ik voor de VPRO maakte:
http://www.radio1.nl/item/354546-Napolitaanse-maffia-bedreigt-redacties.html
vitaromana 