Bij zo’n verhuizing kom je van alles tegen. Je oude audio archief bijvoorbeeld. Al twintig jaar sleep ik cassette bandjes met me mee waarop radiobijdragen staan die ik ooit gemaakt heb. Tussen de enorme stapel zit nog een bandje met reportages van mijn stage bij Radio Oost, van mijn stage bij Jan Douwe Kroeske’s Twee Meter de Avond in en een bandje van mijn afstudeerdocumentaire. Met een geleende cassette recorder ben ik bezig alles te digitalliseren en dus luister ik met een half oor het een en ander terug. En ook bijna twintig jaar na dato vind ik mijn afstudeer documentaire ‘De keuze van Perron Nul’ de moeite van het beluisteren meer dan waard. ‘De Keuze van Perron nul’ vertelt het verhaal van ‘Perron Nul’, de drugsverslaafdenopvang op het Centraal Station van Rotterdam. Nadat het project van Dominee Hans Visser uit de hand liep, er kwamen teveel verslaafden naar Rotterdam, verplaatste de dominee ‘zijn’ junks naar de Pauluskerk even verderop. Daar kregen de bezoekers een pasje waarmee ze de spuitruimte onder de kerk binnenkonden. Maar slechts een kwart kon terecht in de Pauluskerk. Waar ging de rest heen?
Luister hier naar ‘De Keuze van Perron nul’:
Een andere documentaire waarop ik ruim 15 jaar na dato nog steeds content mee ben: ‘De Reunie van Twee pupillen’. Het is, zoals ze dat noemen, een ego document: de documentaire gaat, gedeeltelijk, over mijzelf, maar vooral over mijn voormalige buurjongetje, en nog steeds vriend, Alexander (Sasa) Bursac. Wij voetbalden vroeger elke dag samen met dezelfde droom: profvoetballer worden. Ik heb het niet gehaald, hij wel. Maar hij kwam, in zijn geboorteland, in een conflict terecht dat niet het zijne was en eigenlijk toch ook weer wel:
Er zullen er nog veel volgen.
vitaromana 